İslam Ekonomisinde Faiz ve Bir Anı

1970’li yılların ortalarındaydı.

Kıbrıs Barış harekatımız nedeniyle ambargo uygulaması altındaydık.

Döviz kıtlığı en üst yöneticimize 70 cente muhtacız dedirtmişti.

Gemlik amonyak fabrikasının kritik malzeme ve techizatını İngili ve Fransız kredileri ile ithal ediyorduk.

Bu arada üretim yapan Samsun Azot fabrikamızda vardı.

Fabrika devreye girmişti, ama öğütülmüş fosfat kayası ithal etmek zorundaydık.

İşte bu noktada İslam kalkınma bankası devreye girmişti.

O dönemde bu bankada iki tanıdık isim görev yapıyordu.

Yetkili tanıdık isim rahmetli Korkut Özal’dı.

Korkut Özal İslam Kalkınma bankasında yönetim kurulu üyesi olarak görev yapıyordu.

Diğer tanıdık isim ise Abdullah Gül idi.

Bankanın önemli bir uzmanıydı.

Şimdi gelelim bize kredi veren ülkelerin şartlarına.

İngiliz ve Fransız kredileri çok yüksek faizli krediler değildi.

Ancak geri ödeme dönemleri çok kısaydı.

Ayrıca kredi veren bankalar ithal edilecek malların kendi ülkelerinden satın alınmasını şart koşuyorlardı.

Fransız kredisini 1977 yılında Paris’te büyük elçilikteki ticari müşavirimizle birlikte imzalamıştık.

Yaşamım boyunca hiç kişisel kredi kullanmadım.

Ama kamu görevi bizi 103 milyon franklık bir yatırım kredisi imzalamaya mecbur etmişti.

İslam kalkınma bankası kredisi anlaşmasında faiz şartı yoktu.

Ama kar payı olarak talep edilen oran ise batıdaki faiz oranlarından farklı değildi.

Sayın Cumhurbaşkanımız gibi hiç kimse faizden yana değildir.

Zaten Peygamberimizde veda hutbesinde yüksek faizi haram kılmıştır.

Ama genel ekonomik şartlar içerisinde faizle dövizle altınla borsa ile ve enflasyonla birlikte yaşamak zorundayız.

Bu ekonomik aktörlerden sadece birini yok sayamayız.

Ama alacağımız akılcı tedbirlerle kontrolden çıkanın zararlarını azaltabiliriz.

Günün sözü

Para iyi bir hizmetçi, kötü bir efendidir.

“A.Dumas”