BABALAR GÜNÜ VE BİR ANI

Babam hayrettin GÜRÇAY, 1914 yılında PREVEZE’DE doğmuş.

Barbaros Hayrettin paşanın, PREVEZE deniz seferinden esinlenerek ona Hayrettin ismini vermiştir.

Dedem ise, 100 yıl önceki bir salgın hastalıktan ölmüştür.

1923 yılında Mübadele Türkleri ile birlikte GEMLİK’E, yerleşmişler.

Sonraki yıllarda ateşlendiğimizde babaannemin  “karantina karantina “ telaşını anlayamazdık.

Ama yaklaşık yüzyıl sonra korona ile tanışınca karantinanın ne demek olduğunu çok iyi anladık.

Bu babalar gününde bende babamla ilgili bir anımı, paylaşmak istiyorum.

Uzun bir askerlik döneminden sonra, harp nedeniyle babam tekrar ihtiyat askerliğine çağrılmış.

Yeni evli küçük çocuk sahibi babam teslim olma işini ağırdan alınca, hem hapis cezasına çarptırılmıştı. Hem de ihtiyat askerliğini tamamlamıştı.

Ben, 4 veya 5 iken, annemle birlikte hapishane ziyaretine gitmiştik.

Yaklaşık 1945 yılı olabilir. Küçük olduğum için hapishane avlusuna alınmıştım. Benim ile ilgilenen bir grup ile resim çektirmiştik.

O grubun içinde ünlü şair Nazım HİKMET’DE varmış.

Tabi benim o yaşlarda Nazım HİKMET’İN kim olduğundan haberim yoktu.

Yıllar sonra o küçücük resimde ki o amcayı hatırlamıştım.

Bu resme bakıp hapishane günlerini ve Nazım HİKMET’İ anmıştık.

Hapishane ortamı nedeniyle babamın bu resimle ilgili hassasiyetini hissetmiştim.

Şimdi GEMLİK mezarlığında ortak bir mezarımız var.

İkimizin imside mezar taşlarımızda yazıyor.

Yaşarken çok gurbet görmüştük. Vakti gelince aynı mezarda birlikte olacağız.

Korona salgını sadece hayatımızı almadı. Merhamet değerlerimizi de insani duygularımızı da yok etti.

Artık insan hayatı bir istatistik rakam haline gelmiştir. İnsanlar cenaze törenlerini yapamaz hale gelmiştir. Ama hangi şartlarda olursak olalım babamıza da annemize de dualarımızı göndermeliyiz.

 

GÜNÜN SÖZÜ

Ayna bir şeye tamah etseydi , bizim gibi münafık olur her şeyi olduğu gibi göstermezdi.

“Mevlana “