NEDEN EVLENMEMELİ?

 

 

Bu hafta içinde hızlı okuma yeteneğim sayesinde bir çırpıda üç kitap okudum. Vakit bolluğundan değil tam aksine, zamanımın kıt olmasından dolayı… Nitekim bu okuma şeklini pek onaylamasam da ruhumun buna ihtiyaç duyduğuna kanaat getirerek, 4 günde 3 kitabı tabir-i caizse yaladım yuttum!

 

Bunların üçü de kitaplığımdan rastgele seçtiğim, okunmayı bekleyen kitaplardı.

 

Helen Keller,

Psikolog C. Subaşı ve

Halil Cibran’ a ait kitaplar.

 

Tesadüfen üç kitabın üçünün de kökeninde kendin olmak, kendini bulmak gibi içsel konuların yer aldığı ana tema yatıyordu. Her ne kadar üçünün de anlatım dilleri, bakış açıları ve hatta konuyu ele alışları farklı olsa da aslında işin özü buydu! Yani insanın öz benliğinde ne olduğu ve ne olmak istediği idi. Neyi, neye dayanarak, nasıl yaptığı…

 

“İyi  kitaplar mıydı?” diye soracak olursanız; “Eh işte, fena değildi” derim, “Helen Keller’ın kitabı ve yazım dili hariç ki mutlaka okunması gereken bir kitap ve hayat” diyerek de ekleme yapmak isterim.

 

İyi de, “Attığın başlıkla bunlar ne alâka?” veya “Hayırdır, güncel konuları yazmaktan vaz mı geçtin?” diyebilir yazılarımı takip edenleriniz.

 

Açıkçası, hayatın içinde akıp gidenleri yazmaktan vazgeçmedim geçmemesine amma velakin etrafa, olaylara, olanlara şöyle bir bakınca, çıfıt çarşısı gibi olan dünya ve hatta ülke gündeminden bir şeyleri yazmak içimden gelmedi. Hele ki ülke gündeminden veya ülke insanından meseleleri ele almak hiç geçmedi, ne kalbimden ne de kalemimden!

 

Hâl böyle olunca, ben de vurdum kendimi kitaplar dünyasına!

 

Helen Keller’ın sahici kitabı haricinde diğer iki kitapta da aradığım tadı bulamayınca, “Nerede o eski kitaplar?” cümlesini istemsiz kuruverdiğimi fark ettim.

 

Okkalı kitaplardı onlar; bir okumak yetmezdi de bir daha okumak isteyeceğiniz türden…

 

Nobel Edebiyat ve Pulitzer ödüllü Ernest Hemingway’ in kitapları gibi…Hani şu “Çanlar Kimin İçin Çalıyor?” ve “Silahlara Veda” romanlarının yazarı olan gazeteci-yazar Ernest Hemingway’ den bahsediyorum.

 

Yazdığı roman, hikaye, öykü ve antolojilerinin buraya bile sığmayacağı kadar çok olan Amerikalı usta kalemden bahsediyorum.

 

Her ne kadar Nobel Edebiyat ve Pulitzer Ödülü’nü “Yaşlı Adam ve Deniz” adlı eserinden dolayı almış olsa da Hemingway, her kitabı, her öyküsü mutlak bir gerçekliği yansıtıyor. Keskin ve kesin sonuçlu gerçeklikler…

 

“Hayat hakkında yazabilmen için önce onu yaşaman gerek” diyerek, hayatı dolu dolu yaşamış ve hayatı boyunca pek çok kimliğe bürünmüş, adrenalin yüklü bir kişiliğe sahip olan Hemingway’ in eserlerinin vakt- i zamanında damağımda bıraktığı tadı özlüyorum.

 

Başlık yazım ise yazmış olduğu ikinci öykü kitabı olan “Kadınsız Erkekler” adlı eserinden. Bu kitaptan yola çıkarak “Neden Evlenmemeli?” konu başlığını atmakta hak sahibi gördüm kendimi. Aslında bu hak edişi kendimde değil, Hemingway’ in kalemimin ve bu kitabının bana verdiği yetkiden dolayı buldum. Zira bahsi geçen kitap, okurları tarafından öylesine tutulmuş ve sevilmiş ki, bu hızla ardınca demeçler gelmiş Hemingway’ den!

 

“Neden evlenmemeli?” sorusunun cevabı da verdiği bu demeçlerden birinin içinde arz-ı endam etmiş!

 

Hoş… Siz, dünyaca ünlü ve usta kalemin bu şekilde kelam ettiğine bakmayın! Keza kendisi 4 kere evlenmiş!

 

Kıssadan hisse; bu haftaki köşe yazımda hayatımdaki bakış açımdan ve keyif aldığım bir hissiyattan kulple sunmak istedim size; kalemim ve sözcüklerim yettiğince…

 

Ernest Hemingway’ in kitapları mı?

 

Alınız ve okuyunuz…Ülkemizde ona ait kitapların satışının olduğunu memnuniyetle bildirmek isterim.

 

Esen kalın.