TUNUS VE MISIR İLİŞKİLERİNE DİKKAT

Arap alemini sarsan Arap Baharı, 2011 yılı Aralık ayında Tunus’ta başlamıştı. Bu ayaklanma sonucu, Tunus’un mutlak Cumhurbaşkanı Bin Ali 2011 yılı ocak ayında, ülkesini terk etmişti.

Bu projeyi Tunus’ta uygulamaya sokanlar ise, 2015 Nobel Barış ödülünü Tunus’a vermeyi, ihmal etmemişlerdi.

Ama yeni sistem, bir türlü çalışamadı. Bu gün bürokratik darbenin başında bulunan “SAİD” seçimlere bağımsız giren, bir Anayasa hukukçusu idi.

İlk turda 18,40 oranında oy almış, ikinci turda ise 72,7 ile zirveye çıkmıştı.

Çok yüksek oy oranı ile Cumhurbaşkanı olan “SAİD’İN” mevcut siyasi kadrolarla ve hükümet ile bir türlü yıldızı barışmadı.

Hükümet, anayasa mahkemesi kurmaya kalkışmış, ama yıllardan beri mahkemenin üyelerini atamamıştı.

Korona salgını, özellikle son günlerde, çok azmıştı. Artan dış borçlar ise, 12 milyonluk Tunus ekonomisini kilitlemişti.

Sözün kısası, Tunus halkına yeni demokratik dönem, hiç yaramamıştı.

Demokrasi Barış ödülünü almıştı ama demokratik yönetimi henüz hazmedememişti. Darbeci Cumhurbaşkanı “SAİD” ise, iktidara yakın olan “Müslüman kardeşlere” karşı çok mesafeliydi.

Tunus Cumhurbaşkanı “SAİD”İN, Müslüman kardeşlere karşı mesafeli tutumu, batı ülkeleri, Suudi Arabistan, Mısır ve Arap emirlikleri tarafından da, desteklendi.

Cumhurbaşkanı SAİD hukuk kökenlidir. Ve ara rejim döneminde, bir başsavcı gibi davranmak niyetindedir.

Şimdi biz Tunus’a karşı nasıl bir politika izleyeceğiz.

Mısır konusunda, MURSİ’Yİ çok sevmiştik. MURSİ’NİN yerine gelen General SİSİ’Yİ, dışlamıştık.

Bizim Mısır ve Tunus’la ilgili dış politikamız, Müslüman kardeşler üzerine yoğunlaşmak yerine,tüm Mısır ve Tunus halkı üzerine, kurulmalıdır.

GÜNÜN SÖZÜ

Ekmeğinizi bölüşün ama aynı lokmayı dişlemeye kalkmayın.

“Halil CİBRAN”