Adana Ve Soçi Mutabakatları

Yaklaşık  20 yıl önce, üst rütbeli bir komutanımız, Suriye sınırında “ateşli bir konuşma, yapmıştı.

Sınırdaki bu restimizden sonra, terörist başı Öcalan’ın, Suriye’yi terk ettiğini duymuştuk.

Durumun ciddiyetini kavrayan Esad rejimi, bizimle “Adana’da mutabakatını” yapmaya, mecbur kalmıştı.

Adana mutabakatında, şunlar yazılıydı.

Suriye’den kaçan yada kaçırılan, Abdullah Öcalan bir daha Suriye’ye, geri dönmeyecekti.

Yurtdışındaki P.K.K unsurlarını da, Suriye’ye gelmeyecekti.

Suriye topraklarındaki, (P.K.K) kampları da, kullanılmayacaktı.

Tutuklu bulunan P.K.K kamplarında, kullanılmayacaktı.

Tutuklu bulunan P.K.K üyelerinin listesi, Türkiye’ye verilecekti.

P.K.K ‘nın Suriye’de Eğitim kampı kurmasına ve ticari faaliyet bulunmasına, izin verilmeyecekti.

Silah ve lojistik sağlamasına, müsaade edilmeyecekti.

20 Ekim 1998 tarihinde, imzalanan “Adana Mutabakatına” göre, kağıt üzerindeki tüm garantiler, alınmıştı.

Aslında, kağıt üzerinde önemli tavizler, almıştık.

Ama uygulama da başarı sağlayamadık konunun içinde, bir dönem Sovyet Rusya vardı.

Silah desteğiyle ve siyasi destekle Avrupa birliği, hep içindeydi.

Tüm dünyada, enerji tekelini bırakmak istemeyen Amerika, zaten 1990 yılında, Irak’ı gelmişti.

Kısacası, 8 yıl önce hem Türkiye hem de Suriye, arasındaki büyük aktörlerin yanlış yönlendirmeleri  ile, yanlış kulvara girdiler.

Bizim Suriye’nin, topraklarında ve enerji kaynaklarında, gözümüz yoktur.

Ama Esad’ın, mezhep konusundaki hatalı tercihlerini, düşman tarafı olarak değil, yakın komşu olarak, anlatmalıydık.

Sonunda, kanlı geçen 8 yıl sonra, Rusya’nın arabuluculuğu altında “Soçi”’de, toplandık.

Yaptığımız protokolde, biz Suriye’nin toprak bütünlüğünü, karşı tarafta “Türkiye’nin Milli Güvenliğinin korunmasını, teyit ettik.

Suriye ile, sınır komşusuyuz  birbirimizi sevmek zorunda değiliz, ama karşılıklı menfaatlerimizi  korumak zorundayız.

Günün Sözü: Tatlı dil her kapıyı açan, sihirli bir anahtardır.”Montaigne”