Rusya ve İran Dostluğunu Test Ediyoruz

 

Suriye’de her ülkenin ayrı bir hesabı var. Esad’ın ise, Amerika ile Rusya’nın arasına sıkıştığını görüyoruz.

Rusya Lazkiye’de etkinliğini arttırarak, doğu Akdeniz’de yer almak istiyor.

Amerika ise Esad’ın Rusya’dan kopmasını istiyor ve Esad’ın 10 yıl daha Suriye’nin başında kalmasını, teklif ediyor.

İran’ın derdi ise Suriye’de mezhep ayrımcılığının, canlı tutmaktır.

Erdoğan’ın derdinin ise 3,5 milyonluk yeni bir göç dalgasından kurtulmak olduğunu biliyoruz.

Çözüm teklif eden (CHP)nin amacı ise, Esad’la görüşmeyi vitrine koyarak Erdoğan’ı çıldırtmaktır.

Amerika ve Fransa ise ikide birde “gaz kullanılacak” diyerek gaz kullanmanın yolunu açmak istiyorlar.

Sonra, gaz kullanıldı diyerek “leş kargaları” gibi kaosun düğmesine basmak niyetindeler.

Eğer biz Afrin operasyonunu yapmasaydık, Kuzey Suriye sınırlarımız modern bir terör koridoru haline dönüşecekti.

Peki. Son yapılan Türkiye, İran ve Rusya zirvesi niçin verimli olamadı.

Çünkü, her iki ortağımızda bize Afrin harekatında ortaklık eden muhalif “ÖSO” ordusunun terörist olarak kabul ediyorlar.

Çünkü her ikisinin de, rejim yanlısı ve Esad destekçisi olduğunu biliyoruz.

Peki böyle karmaşık bir kaos ortamında, nasıl bir tavır sergilemeliyiz.

Öncelikle İdlip’ten gelebilecek bir göç için arzulu olmadığımızı açık bir şekilde ifade etmeliyiz.

Birinci göç dalgasındaki, yüksek derecedeki merhamet gösterisine son vermeliyiz.

Büyükşehirle yaşadığımız Suriyeli göçmen provakasyonlarını hatırlamalıyız.

Amerika ve Rusya arasındaki Lazkiye rekabetinin büyük bir katliama dönüşmesini istemiyoruz.

Aslında, son İdlip krizinin, Rusya ve İran açısından bir “Dostluk Testi” olacağını göreceğiz.

Muhalefetten ise, iktidarı kızdırmak ve iktidarı zor duruma düşürmek yerine, yararlı projeler bekliyoruz.

 

Günün Sözü

Bir siyasetçi gelecek seçimi,

Bir devlet adamı gelecek kuşağı düşünür.

“F. Clarce”