Faiz İndirimleri Dövizi Tırmandırıyor

Yaklaşık 50 yıl önce, Akademiden Ekonomi ve Maliye bölümünden mezun olmuştum.

O yıllarda da, 1973 petrol krizini yaşamıştık.

Kıbrıs barış harekatı nedeniyle yaygın bir ambargo altındaydık.

Petrol yoktu, döviz yoktu ve yedek parça da yoktu.

Bu sebeple üretimde yapamıyorduk.

Karaborsa ve tezgah altı satışları çoktu.

Gelelim son günlere.

Şimdi bir ambargo altında değiliz.

Ama, savaşın seyri nedeniyle her an bir enerji krizi ile karşı karşıya kalabiliriz.

Ayrıca çok ağır bir enflasyon yükü altındayız.

Tüm dünya ülkeleri, hepimiz enflasyonla mücadele içendeyiz.

Ama faiz kararı konusunda biz farklı tercihteyiz.

Diğer ülkeler küçük çapta da olsa faizleri arttırıyor.

Hedefleri ekonomiyi soğutmaktır.

Üretim ve yatırım maliyetlerini artırarak mala ve hizmete olan talebi azaltmaktır.

Ama bu tercihin bir riskinin de olduğunu biliyoruz.

Yatırımlar azalırsa işsizlik artacaktır.

Üretim azalırsa durgunluk olacaktır.

Mal kıtlığı olacak ve karaborsa hortlayacaktır.

Biz bu krizi (1970)’li yıllarda yaşamıştık.

Mevcut yönetim enflasyonu düşürmekten ziyade piyasayı canlı tutmayı amaçlıyor.

Sürekli faiz indirimi yaparak inşaat, imalat ve turizm sektörünü teşvik ediyor.

Bu arada enflasyondaki artışa göre, ücretlilere ve emeklilere zam yaparak hayat pahalılığını önlemeye çalışıyor.

Ama faiz indirimleri döviz hatlarını tırmandırıyor.

İş dünyası ve esnaf tabakası da dövizdeki artışı bahane ederek, fiyatları uçuruyorlar.

Mevcut yönetim piyasa denetimlerinde yetersiz kalınca ücretlilerin ve emeklilerin aldığı zamlar eriyip gidiyor.

Neticede, faizin hareketinden  en fazla ücretliler ve emekliler çürüyor.