Koalisyonlar ve Lübnan Örneği

Geçmiş yıllarda bir araya gelemez dediğimiz partileri koalisyon ortağı olarak görmüştük.

Mesela CHP -MSP koalisyonu en ilginç olan ortaklıklardan biriydi.

Daha sonra Süleyman Demirel ile Erdal İnönü’nün ortaklığına tanık olmuştuk.

Tansu Çiller ile Erbakan ortaklığı 28 Şubat postmodern darbesi ile sonuçlanmıştı.

Bu koalisyonun kuruluşunda tarafların milletvekili sayısı önemli rol oynadı.

Bakanlıkların bürokratik kadrolarının ve devlet bankalarının paylaşımı sırasında koalisyonu çatlatacak düzeyde çetin pazarlıklar yapıldığını duyardık.

Şimdi ise yeni sistem nedeniyle koalisyonların seçim öncesi kurulmaya başlandığını görüyoruz.

Seçim bittikten sonra kenarda bırakılmaktan korkan partiler paylaşım dışı kalmamak için mesaj vermeye başladılar.

CHP, HDP ve İYİ Parti her ne kadar güçlendirilmiş parlamentodan söz etselerde esas gündem Cumhurbaşkanı adayında düğümlenmektedir.

Nitekim Abdullah Gül ve Muharrem İnce’nin adaylığı çıkmaza girince bir anda Meral Akşener’in vitrine çıktığını görüyoruz.

Nitekim Demirtaş’ın Meral Akşener ile kahvaltı arzusu ve Kılıçdaroğlu’nun İzmit’te bir açılışta Akşener ile birlikte bulunması bu projenin ilk adımlarıdır.

Seçim tarihi yaklaştıkça ve sayın Akşener’in Millet İttifakı adayı olması kesinleşince İYİ Parti ile HDP’nin birbirlerine yakınlaştığını göreceğiz.

İYİ Parti kadrolarının Ülkücü çizgide olmaktan ziyade ekonomi ve bürokrasi de yer tutmayı amaçlayan bir görüntü vereceğini göreceğiz.

Gelecekte oluşabilecek koalisyonları düşünürken Lübnan’da yaşanan bir örnek aklımıza geldi.

Lübnan’da azınlıkta olan Hristiyan toplumundan bir yetkili Cumhurbaşkanı seçilmiş.

Sünni mezhebinden bir yetkiliyi başbakan, şii mezhebinden bir yetkiliyi de meclis başkanı olarak atamışlar.

Yani inanç odaklı bir paylaşım yapıldığı görülüyor.

Aslında koalisyon protokollerinde etnik ve inanç odaklı ortaklık ve paylaşımlardan uzak durulmalıdır.

Daha güçlü bir parlamento ararken bölünme tehlikesi ile karşı karşıya kalabiliriz.

 

Günün sözü

Baba malından ne fayda,

Başta devlet olmasa…

“Dede Korkut”