SUSKUN ŞEHİR!

 

“Bir türlü uykunun tutmadığı hastane gecelerimde,kaldığım odanın yüksekliği, konumu ve cephesinden dolayı avantaj yakaladığımı düşünüp bıkmaksızın ışıl ışıl olan İstanbul’ u seyrettim pencereden.

 

Bir şehir nasıl bu kadar ürkütücü olurken aynı zamanda da böylesine büyülü ve masalsı olabiliyordu?

 

Hastane odamın penceresinden saatlerce maviye, kırmızıya, yeşile, turuncuya, sarıya bulanmış bu mistik şehri sessizce seyreyledim uykusuz gecelerim boyunca.

 

Tarihlere konu olmuş, nice savaşlara ev sahipliği yapmış bu koskoca şehir 24 saat ayaktaydı sanki!

 

O gecelerden birinde, İstanbul için “hiç uyumayan şehir ” lakabını takmıştım.

 

İstanbul ne çok şiire, şarkıya, söyleşiye konu olmuştu ve hakkında daha ne çok şey yazılabilirdi. Kaç yazar onu methetmeden durabilirdi bir kerecik bile olsa ve hangi şairler onun içinde olmadığı bir aşkı anlatabilirdi mısralarında?

 

Övgüye layık, dünyanın sayılı ihtişamlı şehirlerindendi İstanbul. Başlı başına bir ülkeydi aslında; içinde sevinci, hüznü, korkuyu ve ümidi barındıran.

 

…….

 

Nasıl bir şehirdi ki bu; içindeyken insana kaçıp kurtulma hissi veren ama dışındayken de herkesi kendine hasret bırakan! Ancak böyle bir kent tarihe altın harflerle yazılırdı zaten. Bunun aksi, İstanbul’un vakur duruşu için hafif kalırdı.

 

…….”

 

Yukarıda alıntısını okuduğunuz bu satırlar HAYATA TUTUNUYORUM adlı biyografik kitabıma aittir.

 

Bu satırları iki sene önce yazdığım günlerimi hatırladım. Benim için sancılı günler olduğu için şu an yazarken “içim ürpermedi, hüzünden göz kapaklarım düşmedi ” desem yalan söylemiş olurum.

 

Yazıma neden bu alıntıyla başladığıma gelince; eğer biri bana deseydi ki; “Bir gün bu koca şehir sessizliğe bürünecek, caddelerinden sokaklarından çıt sesi bile gelmeyecek” asla inanmazdım!

 

Zira, yıllarımın yaşanmışlığını verdiğim bu şehirde bunun olma ihtimali neredeyse yok gibiydi!

 

Oysa şimdi İstanbul, bir kez daha fakat bu kez başka boyutta tarihe tanıklık ederek sessizliğine bürünüyor. Yarım asra dayanmış yaşımda ben de bu tanıklığa ev sahipliği yapıyorum böylece!

 

İstanbul suskun, insanlar suskun,ben suskun…

 

Koskoca şehir kabuğuna çekilmiş, koronanın onu dize getiren suskunluğunun bitmesini bekliyor!

 

Kalın sağlıcakla.